อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
การช่วยกู้ที่แล้วมา และความทุกข์ยากปัจจุบัน ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของคณะโคราห์ 2 พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติออกไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง แต่พระองค์ทรงปลูกบรรพบุรุษทั้งหลายไว้ พระองค์ทรงให้ชาติทั้งหลายทุกข์ใจ แต่ทรงปล่อยบรรพบุรุษทั้งหลายเป็นอิสระ 3 เพราะเขาทั้งหลายไม่ได้แผ่นดินนั้นด้วยดาบของเขาเอง มิใช่แขนของเขาที่มีชัย แต่โดยพระหัตถ์ขวา และพระกรของพระองค์ และโดยความสว่างแห่งพระพักตร์พระองค์ เพราะพระองค์ทรงปีติยินดีในเขาทั้งหลายเหล่านั้น 4 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระราชาของข้าพระองค์ขอพระองค์ทรงสถาปนาชัยชนะไว้ให้ยาโคบ 5 ข้าพระองค์ทั้งหลายดันศัตรูออกไปโดยพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายเหยียบคนที่ต่อสู้ข้าพระองค์ลงด้วยพระนามของพระองค์ 6 เพราะข้าพระองค์ไม่วางใจในคันธนูของข้าพระองค์และดาบของข้าพระองค์ช่วยข้าพระองค์ไม่ได้ 7 แต่พระองค์ได้ทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้รอดจากศัตรู และทรงให้ผู้เกลียดข้าพระองค์ได้ความอาย 8 ข้าพระองค์ทั้งหลายอวดถึงพระเจ้าได้เรื่อยไป และข้าพระองค์ทั้งหลายจะถวายโมทนาขอบพระคุณพระนามของพระองค์เป็นนิตย์ 9 แต่พระองค์ยังทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายเสีย และให้ข้าพระองค์ได้ความอัปยศ และมิได้เสด็จออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ทั้งหลาย 10 พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายถอยกลับจากคู่อริ และคนที่เกลียดข้าพระองค์ทั้งหลายก็ได้ของริบไป 11 พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดังแกะที่จะเอาไปกิน และทรงกระจายข้าพระองค์ทั้งหลายให้ไปอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ 12 พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์อย่างให้เปล่าตามราคาไม่ทรงได้อะไรเพิ่มเลย 13 พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์เป็นขี้ปากของเพื่อนบ้านเป็นที่เยาะเย้ยและดูหมิ่นแก่ผู้ที่อยู่รอบข้าพระองค์ 14 พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์เป็นขี้ปากท่ามกลางบรรดาประชาชาติ เป็นที่หัวเราะท่ามกลางชาติทั้งหลาย 15 ความอัปยศอดสูอยู่ตรงหน้าข้าพระองค์วันยังค่ำและความอับอายคลุมหน้าข้าพระองค์ 16 เนื่องด้วยคำของคนเยาะเย้ย และคนด่าทอ เนื่องด้วยศัตรูและผู้แก้แค้น 17 สิ่งทั้งปวงนี้เกิดแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย แม้ว่าข้าพระองค์ไม่ลืมพระองค์ หรือทุจริตต่อพันธสัญญาของพระองค์ 18 จิตใจของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มิได้หันกลับ ย่างเท้าของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มิได้พรากจากพระมรคาของพระองค์ 19 พระองค์ยังทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายแหลกลาญในที่ของหมาป่า และคลุมข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ด้วยเงามัจจุราช 20 ถ้าเราได้ลืมพระนามพระเจ้าของเรา หรือพนมมือของเราให้แก่พระอื่น 21 พระเจ้าจะไม่ทรงทราบเรื่องนี้หรือ เพราะพระองค์ทรงทราบความลึกลับของจิตใจ 22 เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกฆ่าวันยังค่ำ และนับว่าเป็นแกะสำหรับเอาไปฆ่า 23 องค์พระผู้เป็นเจ้าเจ้าข้า ขอทรงตื่นเถิด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ไฉนพระองค์บรรทมอยู่ ขอทรงตื่นเถิดพระเจ้าข้า ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสียตลอดกาล 24 ไฉนพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์เสีย ไฉนพระองค์ทรงลืมการที่ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์ยากและถูกบีบบังคับเสีย 25 เพราะจิตวิญญาณข้าพระองค์ทั้งหลายโน้มถึงผงคลีร่างกายของข้าพระองค์ทั้งหลายเกาะติดดิน 26 ลุกขึ้นเถิดพระเจ้าข้า ขอเสด็จมาช่วยข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์เพื่อเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์ |
อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |