| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
คำพยากรณ์เกี่ยวกับโมอับ 1 เกี่ยวด้วยเรื่องโมอับพระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่เนโบ เพราะเป็นที่ถูกทิ้งร้าง คีริยาธาอิมได้อาย มันถูกยึดแล้ว ป้อมปราการก็ได้อายและพังลง
2 ไม่มีการสรรเสริญโมอับอีก แล้วในเมืองเฮชโบนนั้นเขาปองร้ายเข้าต่อสู้กับโมอับว่า มาเถอะ ให้เราตัดมันออกเสียอย่าให้เป็นประชาชาติเมืองมัดเมนเอ๋ย เจ้าก็จะถูกกระทำให้เงียบเหมือนกัน ดาบจะไล่ติดเจ้าไป
3 "ฟังซิ มีเสียงร้องมาแต่โฮโรนาอิม ว่า การล้างเปล่าและการทำลายอย่างใหญ่หลวง
4 เมืองโมอับถูกทำลายเสียแล้ว ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย จนถึงเมืองโศอาร์
5 เพราะเขาทั้งหลายขึ้นไปร้องไห้ ที่ทางขึ้นเมืองลูฮีท เพราะเขาได้ยินเสียงร้องไห้ เพราะการทำลาย ที่ทางลงจากเมืองโฮโรนาอิม
6 หนีเถิด เอาตัวรอดเถิด จะเป็นเหมือนลาป่าที่ในถิ่นทุรกันดาร
7 เพราะว่าเจ้าได้วางใจในที่กำบังเข้มแข็งและในทรัพย์สมบัติของเจ้า เจ้าจะต้องถูกยึดด้วย และพระเคโมชจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย พร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของเขา
8 ผู้ทำลายจะมาเหนือเมืองทุกเมือง และไม่มีเมืองใดจะรอดพ้นไปได้ ที่ลุ่มจะต้องพินาศ และที่ราบจะต้องถูกทำลาย ดังที่พระเจ้าทรงลั่นพระวาจาไว้
9 "จงให้ปีกแก่โมอับ เพื่อว่ามันจะบินไปเสีย หัวเมืองของมันจะกลายเป็นที่ถูกสาป ไม่มีคนอาศัยอยู่ในนั้นเลย
10 "ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตกผู้นั้นจะถูกสาป
11 "โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมา และได้ตกตะกอน มันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้น หรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย ดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้น และกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
12 พระเจ้าตรัสว่า "เพราะฉะนั้นดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ
13 แล้วโมอับก็จะได้อายเพราะพระเคโมชอย่างที่ประชาอิสราเอลได้อายเพราะเบธเอล อันเป็นที่วางใจของเขา
14 "เจ้าว่าอย่างไรได้ว่า เราเป็นพวกวีรชนและทแกล้วทหาร
15 ผู้ทำลายเมืองโมอับและหัวเมืองของมันมาถึงแล้ว และคนหนุ่มๆที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปสู่การถูกฆ่า พระบรมมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
16 ภัยพิบัติของโมอับอยู่ใกล้แค่คืบแล้ว และความทุกข์ใจของเขาก็เร่งก้าวเข้ามา
17 บรรดาท่านที่อยู่รอบเขา จงเสียใจด้วยเขาเถิดทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วย จงกล่าวว่า ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้วคือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น
18 ชาวเมืองดีโบนเอ๋ย จงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้า และนั่งบนดินที่แตกระแหง เพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้า เขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว
19 ชาวเมืองอาโรเออร์เอ๋ย จงยืนเฝ้าอยู่ข้างทาง จงถามผู้ชายที่หนีมาและผู้หญิงที่รอดพ้นมา ว่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น
20 โมอับถูกกระทำให้ได้อาย เพราะมันแตกเสียแล้วคร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่ จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่า โมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว
21 "การพิพากษาได้ตกเหนือที่ราบเหนือโฮโลน และยาซาห์และเมฟาอาท
22 และดีโบนและเนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23 และคีริยาธาอิม และเบธกามุล และเบธเมโอน
24 และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้
25 พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป
26 "จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย
27 อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ
28 "ชาวเมืองโมอับเอ๋ย จงออกเสียจากหัวเมือง ไปอาศัยอยู่ในหิน จงเป็นเหมือนนกพิราบ ซึ่งทำรังอยู่ที่ข้างปากซอก
29 เราได้ยินถึงความเห่อเหิมของโมอับ เขาเห่อเหิมมาก ได้ยินถึงความยโส ความเห่อเหิมของเขา และความจองหองของเขา และถึงความยกตนข่มท่านในใจของเขา
30 พระเจ้าตรัสว่า เรารู้ความโอหังของเขา ความโอ้อวดของเขาเป็นความเท็จ การกระทำทั้งหลายของเขาก็ไม่เป็นความจริง
31 เพราะฉะนั้น เราจึงคร่ำครวญเพื่อโมอับ เราร้องร่ำไรเพื่อโมอับทั้งมวล เราโอดครวญเพื่อคนของคีร์เฮเรส
32 เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ย เราร้องไห้เพื่อเจ้ามากกว่าเพื่อยาเซอร์ กิ่งทั้งหลายของเจ้ายื่นข้ามทะเล จนถึงยาเซอร์ ผู้ทำลายได้โจมตี ผลไม้ฤดูร้อนและการเก็บองุ่นของเจ้า
33 ความยินดีและความชื่นบานได้ถูกกวาดออกไปเสียจากเรือกสวนไร่นาและแผ่นดินของโมอับ เราได้กระทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่น ไม่มีคนย่ำด้วยเสียงโห่ร้องเพราะความชื่นบาน เสียงโห่ร้องนั้นไม่ใช่เสียงโห่ร้องแห่งความชื่นบาน
34 "เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์ได้ร้องร่ำไร เขาทั้งหลายส่งเสียงร้องไกลถึงเมืองยาฮาสจากโศอาร์ถึงโฮโรนาอิม และเอกลัทเชลีชิยาห์เพราะน้ำทั้งหลายแห่งนิมริมก็ร้างเปล่าด้วย
35 พระเจ้าตรัสว่า เราจะนำอวสานมาสู่ผู้ที่ถวายเครื่องบูชาในปูชนียสถานสูง และเผาเครื่องหอมถวายพระของเขาในโมอับ
36 เพราะฉะนั้นใจของเราจึงโอดครวญเพื่อโมอับเหมือนอย่างปี่ และใจของเราโอดครวญเหมือนปี่เพื่อคนเมืองคีร์เฮเรส เพราะฉะนั้นทรัพย์สมบัติที่เขาได้มาก็ได้พินาศ
37 "ทุกศีรษะก็ถูกโกนและทุกเคราก็ถูกตัด บนมือทั้งปวงก็มีรอยเชือดเฉือน และมีผ้ากระสอบที่บั้นเอว
38 บนหลังคาเรือนทั้งสิ้นของโมอับและตามบรรดาลานเมือง มีแต่เสียงโอดครวญทั่วไป เพราะเราทุบโมอับเหมือนเราทุบภาชนะที่เราไม่ต้องการ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
39 โมอับแตกแล้วหนอ เขาทั้งหลายคร่ำครวญจริงๆหนอ โมอับหันหลังกลับด้วยความอับอายแล้วหนอ ดังนั้นแหละโมอับได้กลายเป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่หวาดเสียวแก่บรรดาผู้ที่อยู่ล้อมรอบเขา"
40 เพราะพระเจ้าตรัสว่า "ดูเถิด ผู้หนึ่งโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกออกสู้โมอับ
41 เขาจะเอาหัวเมืองไป และที่กำบังเข้มแข็งจะถูกยึด จิตใจของบรรดานักรบแห่งโมอับในวันนั้น จะเหมือนจิตใจของผู้หญิงซึ่งกำลังเจ็บครรภ์คลอดบุตร
42 โมอับจะถูกทำลายและไม่เป็นชนชาติหนึ่งอีกต่อไปเพราะว่าเขาพองตัวขึ้นต่อพระเจ้า
43 พระเจ้าตรัสว่า ชาวเมืองโมอับเอ๋ย ความสยดสยอง หลุมพรางและกับ อยู่ต่อหน้าเจ้า
44 ผู้ใดที่หนีจากความสยดสยอง จะตกหลุมพราง และผู้ที่ปีนออกมาจากหลุมพรางก็จะติดกับ เพราะเราจะนำสิ่งเหล่านี้มาเหนือโมอับ ในปีแห่งการลงโทษเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
45 "ผู้ลี้ภัยได้ไปยืนอยู่อย่างหมดแรง ที่ในเงาเมืองเฮชโบน เพราะว่าไฟได้ออกมาจากเฮชโบน เปลวไฟได้ออกมาจากเรือนสิโหน มันทำลายหน้าผากของโมอับ กระหม่อมของบรรดาบุตรแห่งความอลเวง
46 โมอับเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า ชนชาติแห่งพระเคโมชกำลังวอดวายอยู่แล้ว เพราะบรรดาบุตรชายของเจ้าถูกจับไปเป็นเชลย และบุตรีของเจ้าก็เข้าในความเป็นเชลย
47 แต่เรายังจะให้โมอับ กลับสู่สภาพเดิมในกาลต่อไปพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ"เท่านี้เป็นข้อพิพากษาโมอับ
|
| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
| สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |
