อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
คำพยากรณ์กล่าวโทษอียิปต์ 1 เมื่อวันที่สิบสองเดือนสิบในปีที่สิบ พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
2 "บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าของเจ้าต่อสู้ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ พยากรณ์กล่าวโทษกษัตริย์และอียิปต์ทั้งสิ้น
3 พูดไปเถิดและกล่าวว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า "ดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ ผู้เป็นจระเข้มหึมา นอนอยู่กลาง ลำธารทั้งหลายของมัน ผู้กล่าวว่า แม่น้ำไนล์ของข้าก็เป็นของข้า ข้าสร้างมันขึ้น
4 เราจะเอาเบ็ดเกี่ยวขากรรไกรของเจ้า และกระทำให้ปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้าติดกับเกล็ดของเจ้า และเราจะลากเจ้าขึ้นมาจากกลางลำธารทั้งหลายของเจ้า พร้อมกับปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้า ซึ่งติดอยู่กับเกล็ดของเจ้า
5 เราจะเหวี่ยงเจ้าเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร ทั้งตัวเจ้าและปลาในลำธารทั้งหลายของเจ้า เจ้าจะตกลงที่พื้นทุ่ง ไม่มีใครรวบรวมและฝังเจ้าไว้ เราได้มอบเจ้าไว้ให้เป็นอาหาร ของสัตว์ป่าดินและของนกในอากาศ
6 "แล้วคนที่อยู่ในอียิปต์ทั้งสิ้นจะทราบว่า เราคือพระเจ้า เพราะเจ้าเป็นไม้เท้าอ้อของพงศ์พันธุ์อิสราเอล
7 เมื่อเขาเอามือจับเจ้า เจ้าก็หัก และบาดบ่าของเขาทุกคน และเมื่อเขาพิงเจ้า เจ้าก็โค่นและกระทำให้บั้นเอวของเขาทุกคนสั่นหมด
8 ดังนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะนำดาบมาเหนือเจ้าและตัดมนุษย์และสัตว์ให้ขาดจากเจ้าเสีย
9 แผ่นดินอียิปต์จะเป็นที่ร้างและที่ว่างเปล่า แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่า เราคือพระเจ้า "พระเจ้ากล่าวว่า แม่น้ำไนล์เป็นของข้า และข้าสร้างมัน
10 เหตุฉะนั้นดูเถิด เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า และกับลำธารทั้งหลายของเจ้า เราจะกระทำให้แผ่นดินอียิปต์ว่างเปล่าและร้างเสียทีเดียว ตั้งแต่มิกดลถึงสิเอเน ไกลไปจนถึงพรมแดนเอธิโอเปีย
11 ไม่มีเท้ามนุษย์ข้ามแผ่นดินนั้น และไม่มีตีนสัตว์ข้ามแผ่นดินนั้น จะไม่มีใครอาศัยอยู่ถึงสี่สิบปี
12 และเราจะกระทำให้แผ่นดินอียิปต์เป็นที่ร้างเปล่าท่ามกลางประเทศร้างเปล่าทั้งหลาย และหัวเมืองของเจ้าจะว่างเปล่าอยู่สี่สิบปีท่ามกลางหัวเมืองที่ว่างเปล่าทั้งหลาย เราจะให้คนอียิปต์กระจัดพลัดพรายไปท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเขาไปตามประเทศต่างๆ
13 "เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เมื่อสิ้นสี่สิบปีแล้ว เราจะรวบรวมคนอียิปต์จากท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย ซึ่งเขากระจัดกระจายไปอยู่ด้วยนั้น
14 และเราจะให้อียิปต์กลับสู่สภาพเดิมและนำเขากลับมายังแผ่นดินปัทโรสซึ่งเป็นแผ่นดินดั้งเดิมของเขา และเขาทั้งหลายจะเป็นราชอาณาจักรต่ำต้อยที่นั่น
15 จะเป็นราชอาณาจักรที่ต่ำต้อยที่สุดในบรรดาราชอาณาจักรทั้งหลาย และจะไม่เคยยกตนขึ้นเหนือประชาชาติทั้งหลายอีกเลย และเราจะทำให้เขาเป็นราชอาณาจักรเล็กจนไม่สามารถจะปกครองประชาชาติอื่นได้
16 และจะไม่เป็นที่วางใจของพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีก อันทำให้สำนึกถึงความบาปชั่วของเขาเมื่อหันไปพึ่งพาอียิปต์นี้ แล้วเขาจะทราบว่าเราคือ พระเจ้า"
17 เมื่อวันที่หนึ่ง เดือนที่หนึ่ง ในปีที่ยี่สิบเจ็ด พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
18 "บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน ได้ให้กองทัพมาสู้รบกับเมืองไทระอย่างหนักจนศีรษะทุกศีรษะล้าน และบ่าทุกบ่าก็ถลอก ถึงกระนั้นท่านเองหรือกองทัพของท่านก็ไม่ได้อะไรไปจากไทระอันเป็นค่าแรง ซึ่งท่านได้กระทำต่อเมืองนั้น
19 เหตุฉะนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะมอบแผ่นดินอียิปต์ไว้กับเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลน และท่านจะขนเอาทรัพย์สมบัติไปและริบข้าวของไป และปล้นเอาไปเป็นค่าจ้างกองทัพของท่าน
20 พระเจ้าตรัสว่า เราได้มอบแผ่นดินอียิปต์ ให้ไว้แก่ท่านเพื่อเป็นค่าแรงงานซึ่งเขาทั้งหลายได้กระทำเพื่อเรา
21 "ในวันนั้นเราจะกระทำให้มีเขางอกขึ้นมาที่พงศ์พันธุ์อิสราเอล และเราจะให้เจ้าอ้าปากพูดท่ามกลางเขาทั้งหลาย แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า"
|
อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |