1 วิบัติแก่เมืองที่แปดเปื้อนไปด้วยโลหิต เต็มด้วยการมุสาและของริบ ทำการปล้นเขาอย่างไม่หยุดหย่อนเลยนะ
2 เสียงขวับของแส้ และเสียงกระหึ่มของล้อ ม้าควบ และรถรบห้อไป
3 พลม้าเข้าประจัญบาน ดาบแวบวาบและหอกแวววาว คนถูกฆ่าเป็นก่ายกอง ซากศพกองพะเนิน ร่างคนตายไม่รู้จักจบสิ้น เขาจะสะดุดร่างนั้น
4 ทั้งนี้เพราะการแพศยาอย่างมาก นับไม่ถ้วนของหญิงแพศยานั้น ผู้มีเสน่ห์และเป็นจอมยั่วยวน นางได้ขายประชาชาติเสียด้วยการแพศยาของนาง และขายบรรดาตระกูลมนุษย์ ด้วยวิทยาคมของนาง
5 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า และจะยกกระโปรงของเจ้าคลุมหน้าเจ้า เราจะให้บรรดาประชาชาติมองดูความเปลือยเปล่าของเจ้าและให้ราชอาณาจักรทั้งหลายมองดูความอับอายของเจ้า
6 เราจะโยนของโสโครกใส่เจ้า และเหยียดหยามเจ้า และจะประจานเจ้า
7 ทุกคนที่แลเห็นเจ้าจะหดหนีไปจากเจ้าและกล่าวว่า นีนะเวห์เป็นเมืองร้างเสียแล้ว ใครเล่าจะสงสารเธอจะไปหาใครที่ไหนมาเล้าโลมเธอได้เล่า
8 เจ้าวิเศษกว่าเมืองเธเบส ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำไนล์หรือ ซึ่งมีน้ำรอบนคร มีทะเลเป็นที่กำบัง มีห้วงน้ำเป็นกำแพงเมือง
9 เอธิโอเปียเป็นกำลังของเมืองนี้ ทั้งอียิปต์ และก็ไม่จำกัดเสียด้วย พูตและลิเบียเป็นผู้ช่วยเมืองนั้น
10 ถึงกระนั้นเมืองนั้นก็ยังถูกกวาดไป เธอตกไปเป็นเชลย ลูกเด็กเล็กแดงของเธอก็ถูกเหวี่ยงลงแหลกเป็นชิ้นๆที่หัวถนนทุกสาย เขาจับฉลากแบ่งผู้มีเกียรติของเมืองนั้น และคนใหญ่คนโตทั้งสิ้นของเมืองนั้นก็ถูกล่ามโซ่
11 เจ้าจะมึนเมาไปด้วย เจ้าจะงงงวยไป เจ้าจะแสวงหา ที่ลี้ภัยจากศัตรู
12 ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าจะเป็นเหมือนต้นมะเดื่อมีผลมะเดื่อสุกรุ่นแรก ถ้าถูกเขย่าเข้า ก็จะตกลงไปในปากของผู้กิน
13 ดูเถิด กองทัพของเจ้า ก็เหมือนผู้หญิงอยู่ท่ามกลางเจ้า ประตูเมืองแห่งแผ่นดินของเจ้า ก็เปิดกว้างให้แก่ศัตรูของเจ้า ไฟได้ไหม้ดาลประตูของเจ้าหมดแล้ว
14 จงขนน้ำขึ้นไว้เพราะจะถูกล้อม จงเสริมกำลังป้อมปราการของเจ้า จงลงไปในบ่อดินเปียก ย่ำปูนสอให้เข้ากันดี และไปเอาพิมพ์อิฐมา
15 ไฟก็จะคลอกเจ้าที่นั่น ดาบก็จะฟันเจ้า มันจะกินเจ้าเสียอย่างตั๊กแตนวัยกระโดด จงเพิ่มพวกเจ้าให้มากอย่างตั๊กแตนวัยกระโดด จงเพิ่มให้มากเหมือนตั๊กแตนวัยบิน
16 เจ้าเพิ่มพวกพ่อค้า ให้มากกว่าดวงดาวในท้องฟ้า ตั๊กแตนวัยกระโดดนั้นลอกคราบแล้วก็บินไปเสีย
17 เจ้านายของเจ้าก็เหมือนตั๊กแตนวัยบิน พวกสัสดีของเจ้าก็เหมือนฝูงตั๊กแตนว้าว่อน เกาะอยู่ที่รั้ว ในวันอากาศเย็น พอดวงอาทิตย์ขึ้น มันก็บินไปหมด ไม่มีใครทราบว่ามันไปที่ไหน
18 โอ กษัตริย์แห่งอัสซีเรียเอ๋ย ผู้เลี้ยงแกะของเจ้าหลับเสียแล้ว เจ้านายของเจ้าก็เคลิ้มหลับไป ชนชาติของเจ้ากระจัดกระจายอยู่บนภูเขา ไม่มีผู้ใดรวบรวมเอามาได้
19 ความเจ็บปวดของเจ้าไม่มีบรรเทา บาดแผลของเจ้าก็สาหัส ทุกคนผู้ได้ยินข่าวของเจ้า เขาก็ตบมือเยาะเจ้ามีใครเล่าที่ไม่ได้รับภัยอันร้ายเนืองนิตย์ของเจ้า
| 
