| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
1 คนชอบธรรมพินาศ และไม่มีใครเอาใจใส่ ภักติชนถูกเอาไปเสีย ไม่มีใครเข้าใจ เพราะคนชอบธรรมถูกเอาไปเสียจากความลำบากยากเย็น
2 เขาเข้าไปในสันติภาพ ผู้ดำเนินในความเที่ยงธรรมของเขา ก็พักอยู่บนที่นอนของเขา
3 แต่เจ้าทั้งหลาย บรรดาลูกชายของแม่มด ลูกหลานของคนล่วงประเวณี และหญิงแพศยา จงเข้ามาใกล้ที่นี่
4 เจ้าทั้งหลายพูดเย้ยหยันใคร เจ้าอ้าปากเย้ย แลบลิ้นหลอกผู้ใด เจ้าเป็นลูกที่ทรยศ เป็นลูกที่หลอกลวงมิใช่หรือ
5 คือเจ้าผู้ร้อนเร่าด้วยราคะท่ามกลางต้นก่อ ภายใต้ต้นไม้เขียวทุกต้น ผู้ฆ่าลูกของเจ้าในหุบเขา ใต้ซอกหิน
6 สวนของเจ้าอยู่ท่ามกลางหินเกลี้ยงเกลาแห่งหุบเขามัน มันเป็นส่วนของเจ้า เจ้าได้เทเครื่องดื่มบูชา และถวายธัญญบูชาให้แก่มัน เราจะระงับโทสะของเราในเรื่องสิ่งเหล่านี้หรือ
7 บนภูเขาสูงเด่น เจ้าได้ตั้งที่นอนของเจ้าไว้ และที่นั่นเจ้าไปถวายเครื่องสักการบูชา
8 เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้า ไว้หลังประตูและเสาประตู เพราะทิ้งเราแล้ว เจ้าจึงเปิดผ้าคลุมที่นอนของเจ้า เจ้าขึ้นไปบนนั้น เจ้าทำให้มันกว้าง และเจ้าตกลงกับมันเพื่อเจ้าเอง เจ้ารักที่นอนของมัน และเจ้าได้มองดูการเปลือย
9 เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมัน และทวีน้ำหอมของเจ้า เจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกล แม้ให้ลงไปจนถึงแดนคนตาย
10 เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางไกลของเจ้า แต่เจ้ามิได้พูดว่า "หมดหวัง" เจ้าประสบการฟื้นฟูกำลังของเจ้า และเจ้าจึงมิได้อ่อนเปลี้ยไป
11 เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใคร เจ้าจึงได้มุสาอยู่นั่นเอง และไม่นึกถึงเรา และไม่เอาใจใส่เราสักนิด เรามิได้ระงับปากอยู่เป็นเวลานานแล้วดอกหรือ อย่างนั้นซีเจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา
12 เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้าแต่มันก็จะไม่ช่วยเจ้า
13 เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมไว้ช่วยกู้เจ้าซี ลมจะพัดมันไปเสีย เพียงลมหายใจจะหอบมันออกไป แต่ผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในเราจะได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก
พระเ้จ้าทรงช่วยและทรงรักษาโรค 14 และจะมีเสียงว่า "พูนดิน พูนดินขึ้น และจงเตรียมทาง รื้อถอนอุปสรรคเสียจากทางของชนชาติของเรา"
15 องค์ผู้สูงเด่น คือผู้อยู่ในนิรันดร์กาล ผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า "เราอยู่ในที่ที่สูงและบริสุทธิ์ และอยู่กับผู้ที่มีจิตใจสำนึกผิดและถ่อม เพื่อจะรื้อฟื้นจิตใจของผู้ใจถ่อม และรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด
16 เพราะเราจะไม่ต่อสู้แย้งอยู่เป็นนิตย์ หรือโกรธอยู่เสมอ เพราะจิตวิญญาณออกมาจากเรา และเราได้สร้างลมปราณ
17 เราโกรธเพราะความบาปผิดแห่งความโลภของเขาเราตีเขา เราซ่อนตัวและโกรธ แต่เขายังหันกลับเดินตามชอบใจของเขาอยู่
18 เราได้เห็นวิธีการของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หาย เราจะนำเขาและสนองเขาด้วยการเล้าโลม และสร้างผลของริมฝีปากให้ผู้ไว้ทุกข์เขา
19 พระเจ้าตรัสว่า สันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและคนใกล้ และเราจะรักษาเขาให้หาย
20 แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบ เพราะมันนิ่งอยู่ไม่ได้ และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา
21 พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสว่า "ไม่มีสันติสุข แก่คนอธรรม"
|
| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
| สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |
