| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
บทเรียนจากช่างที่ปั้นดิน 1 พระวจนะซึ่งมาจากพระเจ้ายังเยเรมีย์ว่า
2 "จงลุกขึ้น ไปที่บ้านของช่างหม้อ เราจะให้เจ้าได้ยินถ้อยคำของเราที่นั่น"
3 ข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างหม้อ และเขากำลังทำงานอยู่ที่แป้นเวียน
4 และภาชนะซึ่งทำด้วยดินก็เสียอยู่ในมือของช่างหม้อ เขาจึงปั้นใหม่ให้เป็นภาชนะอีกลูกหนึ่งตามที่ช่างหม้อเห็นว่าควรทำ
5 แล้วพระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
6 "ประชาอิสราเอลเอ๋ย เราจะกระทำแก่เจ้าอย่างที่ช่างหม้อนี้ กระทำไม่ได้หรือ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ ดูเถิด ประชาอิสราเอลเอ๋ย เจ้าอยู่ในมือของเรา อย่างดินเหนียวอยู่ในมือของช่างหม้อ
7 ถ้าเวลาใดก็ตามเราประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะถอนและพังและทำลายมันเสีย
8 และถ้าประชาชาตินั้น ซึ่งเราได้ลั่นวาจาไว้เกี่ยวข้องด้วย หันเสียจากความชั่วของตน เราก็จักกลับใจจากโทษซึ่งเราได้ตั้งใจจะกระทำแก่ชาตินั้นเสีย
9 และถ้าเวลาใดก็ตาม เราได้ประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะสร้างขึ้นและปลูกฝังไว้
10 และชาตินั้นได้กระทำชั่วในสายตาของเรา ไม่ฟังเสียงของเรา เราก็จะกลับใจจากความดีซึ่งเราตั้งใจจะกระทำกับชาตินั้นเสีย
11 เพราะฉะนั้น คราวนี้จึงกล่าวกับคนยูดาห์และชาวเมืองเยรูซาเล็มว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังก่อสิ่งร้ายไว้สู้เจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้เจ้า ทุกๆคนจงกลับเสียจากทางชั่วของตน และจงซ่อมทางและการกระทำของเจ้าทั้งหลายเสีย
12 "แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า เหลวใหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะกระทำตามความดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตนทุกคน
13 "เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า จงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่า ผู้ใดเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้าง อิสราเอลพรหมจารีนั้น ได้กระทำสิ่งอันน่าหวาดเสียวนัก
14 หิมะแห่งภูเขาเลบานอนจะหายจาก หน้าผากของสีรีออนหรือ น้ำแห่งภูเขาจะแห้งไปหรือ คือลำธารที่ไหลเย็นนั่นนะ
15 แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสีย เขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จ เขาได้สะดุดในหนทางของเขา ในถนนโบราณ และเข้าไปตามทางซอย ไม่ไปตามถนนหลวง
16 ได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่หวาดเสียวเป็นสิ่งที่เขาเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดเสียว และสั่นศีรษะของเขา
17 เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออก ต่อหน้าศัตรู เราจะหันหลังให้เขาไม่ใช่หันหน้าให้ ในวันแห่งความลำบากยากเย็นของเขานั้น"
การปองร้ายของประชาชน และคำอธิษฐานของเยเรมีย์ 18 แล้วเขากล่าวว่า "มาเถิด ให้เราปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าพระธรรมจะไม่พินาศไปจากบรรดาปุโรหิต หรือคำปรึกษาย่อมไม่ขาดจากนักปราชญ์หรือถ้อยคำไม่ขาดจากผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้น และอย่าให้เราฟังคำของเขาเลย"
19 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังข้าพระองค์ ขอทรงฟังเสียงปรปักษ์ของข้าพระองค์ซิ พระเจ้าข้า
20 ความชั่วเป็นของสำหรับตอบแทนความดีหรือ ถึงกระนั้น เขายังขุดหลุมไว้ปองชีวิตของข้าพระองค์ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนเฝ้าพระองค์ ทูลขอความดีเพื่อเขา เพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากเขา
21 เพราะฉะนั้น ขอทรงมอบบุตรหลานของเขาให้แก่การกันดารอาหาร มอบเขาทั้งหลายให้แก่อำนาจของดาบ ให้ภรรยาของเขาทั้งหลายขาดบุตรและเป็นหญิงม่าย ขอให้ผู้ชายของเขาประสบความตายด้วยโรคระบาด ให้อนุชนของเขาถูกดาบตายในสงคราม
22 ขอให้ได้ยินเสียงร้องมาจากเรือนของเขาทั้งหลายเมื่อพระองค์ทรงพากองทหารมาปล้นเขาอย่างฉับพลัน เพราะเขาทั้งหลายได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพระองค์ และวางบ่วงดักเท้าของข้าพระองค์
23 แม้กระนั้น ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบ การปองร้ายทั้งสิ้นของเขาที่จะฆ่าข้าพระองค์เสียขออย่าทรงลบมลทินบาปของเขา หรือลบบาปของเขาเสียจากสายพระเนตรของพระองค์ ขอให้เขาถูกคว่ำลงต่อพระพักตร์พระองค์ ขอทรงจัดการเขาทั้งหลายในเวลาแห่งความกริ้วของพระองค์
|
| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
| สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |
