| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
โยบยืนยันความสัตย์ซื่อของตน 1 "ข้าได้กระทำพันธสัญญากับนัยน์ตาของข้า แล้วข้าจะมองหญิงพรหมจารีได้อย่างไร
2 อะไรจะเป็นส่วนของข้าจากพระเจ้าเบื้องบน และเป็นมรดกของข้าจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ณที่สูง
3 มิใช่ภยันตรายสำหรับคนไม่ชอบธรรม และภัยพิบัติสำหรับคนที่กระทำความบาปผิดดอกหรือ
4 พระองค์มิทรงเห็นทางที่ข้าไป และนับฝีก้าวของข้าดอกหรือ
5 "ถ้าข้าได้ดำเนินไปกับความเท็จ และเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง
6 (ก็ขอให้เอาข้าชั่งด้วยตราชูยุติธรรม และขอพระเจ้าทรงทราบความสัตย์ซื่อของข้า)
7 ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกไปจากทาง และจิตใจของข้าไปตามนัยน์ตาของข้า และถ้าด่างพร้อยใดๆเกาะติดมือข้า
8 ก็ขอให้ข้าหว่าน และให้คนอื่นกิน และขอให้สิ่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป
9 "ถ้าใจของข้าถูกล่อชวนไปหาผู้หญิง และข้าได้ซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านของข้า
10 แล้วก็ขอให้ภรรยาของข้าโม่แป้งให้คนอื่นและให้คนอื่นโน้มทับนาง
11 เพราะนั่นเป็นความผิดที่ร้ายกาจ และเป็นความบาปผิดที่ผู้พิพากษาต้องปรับโทษ
12 เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศ และจะถอนรากผลเพิ่มพูนของข้า
13 "ถ้าข้าไม่รับเรื่องของทาสหรือทาสหญิงของข้าเมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า
14 เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น แล้วข้าจะทำอะไรได้เมื่อพระองค์ทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร
15 พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ มิได้ทรงสร้างเขาหรือ มิใช่พระองค์องค์เดียวเท่านั้นหรือ ที่ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์
16 "ถ้าข้าได้หน่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆที่คนยากจนอยากได้ หรือได้กระทำให้นัยน์ตาของหญิงม่ายมองเสียเปล่า
17 หรือข้ารับประทานอาหารของข้าแต่ลำพัง และคนกำพร้าไม่ได้ร่วมรับประทานอาหารนั้นด้วย
18 (แต่ความจริง ตั้งแต่เด็กมา เขาเติบโตขึ้นกับข้า อย่างอยู่กับพ่อ และข้าได้เป็นผู้แนะนำเธอตั้งแต่ครรภ์มารดาของข้า)
19 ถ้าข้าเห็นคนหนึ่งคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้าหรือเห็นชายขัดสนไม่มีผ้าคลุมกาย
20 ถ้าบั้นเอวของเขามิได้อวยพรแก่ข้า และถ้าเขามิได้อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า
21 ถ้าข้ายกมือขึ้นแตะต้องคนกำพร้า เพราะข้าเห็นความสนับสนุนที่ประตูเมือง
22 แล้วก็ให้กระดูกไหปลาร้าหลุดจากบ่าของข้า และให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเสียเถิด
23 เพราะข้าสยดสยองด้วยภัยพิบัติที่มาจากพระเจ้าและด้วยเหตุความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าทำอะไรไม่ได้
24 "ถ้าข้ากระทำให้ทองคำเป็นที่ไว้ใจ หรือพูดกับทองคำนพคุณว่า "ท่านเป็นที่วางใจของข้า"
25 ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เพราะสมบัติของข้ามากมาย หรือเพราะมือของข้าได้มามาก
26 หรือข้าเพ่งดวงอาทิตย์เมื่อส่องแสง หรือดวงจันทร์เมื่อเคลื่อนไปอย่างสง่า
27 และจิตใจของข้าถูกล่อชวนอยู่อย่างลับๆ และปากของข้าจุบมือของข้า
28 นี่เป็นความบาปผิดด้วย ที่ผู้พิพากษาจะต้องปรับโทษ เพราะข้าคงต้องทุจริตต่อพระเจ้าเบื้องบน
29 "ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เมื่อผู้ที่เกลียดชังข้านั้นพินาศ หรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา
30 (ข้าไม่ยอมให้ปากของข้าบาปไป โดยขอชีวิตของเขาด้วยคำแช่งสาป)
31 ถ้าคนแห่งเต็นท์ของข้ามิได้กล่าวว่า "ยังมีใครที่ไหนที่กินเนื้อของนายไม่อิ่ม"
32 (คนต่างถิ่นมิได้พักอยู่ในถนน ข้าเปิดประตูให้แก่คนเดินทาง)
33 ถ้าข้าปิดบังการทรยศของข้าอย่างอาดัม ด้วยซ่อนความบาปผิดของข้าไว้ในอกของข้า
34 เพราะข้ากลัวมวลชน และกลัวที่วงศ์ตระกูลจะเหยียดหยามข้า ข้าจึงนิ่งเสีย ไม่ออกไปพ้นประตูบ้าน
35 โอ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า (นี่แหละ ลายเซ็นของข้า ขอองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตอบข้า) โอ ข้าอยากได้คำสำนวนฟ้องข้า ซึ่งคู่ความเขียนขึ้น
36 ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่ทีเดียว ข้าจะมัดมันไว้ต่างมงกุฎ
37 ข้าจะแจ้งทุกฝีก้าวของข้า ข้าจะเข้าไปเฝ้าพระองค์อย่างเป็นเจ้านาย
38 "ถ้าที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้า และร่องไถในนั้นร้องไห้ด้วยกัน
39 ถ้าข้ากินผลิตผลของมันด้วยมิได้เสียเงิน และกระทำให้เจ้าของที่ดินเดิมนั้นเสียชีวิต
40 ก็ขอให้มีต้นกระชับงอกแทนข้าวสาลี และหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบารลี" จบถ้อยคำของโยบ
|
| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
| สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |
