| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
สุภาษิตอันเกี่ยวกับชีวิตและการประพฤติ 1 แผนงานของดวงความคิดเป็นของมนุษย์ แต่คำตอบของลิ้นมาจากพระเจ้า
2 ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็บริสุทธิ์ในสายตาของเขาแต่พระเจ้าทรงชั่งจิตใจ
3 จงมอบงานของเจ้าไว้กับพระเจ้า และแผนงานของเจ้าจะได้รับการสถาปนาไว้
4 พระเจ้าทรงกระทำให้ทุกสิ่งมีเป้าหมายของมันแม้คนชั่วร้ายก็เพื่อวันลำเค็ญ
5 ทุกคนผู้จองหองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าจงแน่ใจเถิด เขาจะพ้นโทษก็หามิได้
6 ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ได้ลบมลทินบาปชั่ว และคนหลีกความชั่วร้ายได้โดยความยำเกรงพระเจ้า
7 เมื่อทางของมนุษย์เป็นที่โปรดปรานแก่พระเจ้าแม้ศัตรูของเขานั้นพระองค์ก็ทรงกระทำให้คืนดีกับเขาได้
8 มีแต่น้อยแต่มีความชอบธรรม ก็ดีกว่ามีรายได้มากด้วยอยุติธรรม
9 ใจของมนุษย์กะแผนงานทางของเขา แต่พระเจ้าทรงนำย่างเท้าของเขา
10 คำตัดสินอันมาจากพระเจ้าอยู่ที่ริมฝีพระโอษฐ์ของพระราชา พระโอษฐ์ของพระองค์ไม่บาปในการพิพากษา
11 ตราชูและตาชั่งเที่ยงตรงเป็นของพระเจ้า ลูกตุ้มทั้งสิ้นในถุงเป็นพระราชกิจของพระองค์
12 การกระทำความชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังต่อพระราชา เพราะว่าพระที่นั่งนั้นถูกสถาปนาไว้ด้วยความชอบธรรม
13 ริมฝีปากที่ชอบธรรมเป็นที่ปีติยินดีแก่พระราชาและพระองค์ทรงรักบุคคลผู้พูดสิ่งที่ถูก
14 พระพิโรธของพระราชาเป็นผู้สื่อสารของความมรณาแต่ปราชญ์จะระงับเสียได้
15 มีชีวิตในสว่างแห่งพระพักตร์ของพระราชา และในความพอพระทัยของพระองค์ก็เหมือนเมฆที่นำฝนหนักปลายฤดูมา
16 ได้ปัญญาก็ดีกว่าได้ทองคำสักเท่าใด ที่จะเลือกเอาความรอบรู้ก็ดีกว่าเงิน
17 ทางหลวงของคนชอบธรรมหันออกจากความชั่วร้าย บุคคลผู้ระแวดระวังทางของตนก็สงวนชีวิตของเขาไว้
18 ความเย่อหยิ่งเดินหน้าการถูกทำลาย และจิตใจที่ยโสนำหน้าการล้ม
19 ที่จะเป็นคนมีใจถ่อมอยู่กับคนยากจน ก็ดีกว่าแบ่งของริบมาได้กับคนเย่อหยิ่ง
20 บุคคลผู้สนใจในพระวจนะจะพบของดี และคนที่วางใจในพระเจ้าจะสุขสบาย
21 คนใจฉลาดเรียกว่าเป็นคนมีความพินิจ และวาจาแช่มชื่นเพิ่มอำนาจ การสั่งสอน
22 ปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต แก่ผู้ที่มีปัญญาแต่ความโง่เป็นการลงโทษแก่คนโง่
23 ใจของปราชญ์กระทำให้วาจาของเขาสุขุม และเพิ่มอำนาจในการสั่งสอนแก่ริมฝีปากของเขา
24 ถ้อยคำแช่มชื่นเหมือนรวงผึ้ง เป็นความหวานแก่วิญญาณจิตและเป็นอนามัยแก่ร่างกาย
25 มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูก แต่มันสิ้นสุดลงที่ทางของความมรณา
26 ความหิวของคนงานทำงานให้เขา เพราะปากของเขากระตุ้นเขาไป
27 คนไร้ค่า ปองทำความชั่ว วาจาของเขาเหมือนอย่างไฟลวก
28 คนตลบตะแลงแพร่การวิวาท และผู้กระซิบก็แยกเพื่อนสนิทออกจากกัน
29 คนทารุณล่อชวนเพื่อนบ้านของเขา และนำเขาไปในทางที่ไม่ดี
30 บุคคลผู้ขยิบตากะแผนงานที่ตลบตะแลง บุคคลผู้เม้มริมฝีปากของเขานำความชั่วร้ายให้เกิดขึ้น
31 ศีรษะที่มีผมหงอกเป็นมงกุฎแห่งศักดิ์ศรี ผู้ดำเนินชีวิตด้วยความชอบธรรมจึงจะหาพบได้
32 บุคคลผู้โกรธช้าก็ดีกว่าคนมีกำลังมาก และบุคคลผู้ปกครองจิตใจของตนเอง ก็ดีกว่าผู้ที่ตีเมืองได้
33 ฉลากนั้นเขาทอดลงที่ตัก แต่การตัดสินมาจากพระเจ้าทั้งสิ้น
|
| อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
| สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |
