อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
คำพยากรณ์เกี่ยวกับกรุงบาบิโลน 1 พระวจนะซึ่งพระเจ้าทรงกล่าวด้วยเรื่องบาบิโลน เกี่ยวด้วยเรื่องแผ่นดินของชาวเคลเดียโดยเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ว่า
2 "จงประกาศท่ามกลางบรรดาประชาชาติและป่าวร้อง จงตั้งธงขึ้นและป่าวร้อง อย่าปิดบังไว้เลย และว่า บาบิโลนถูกยึดแล้ว พระเบลก็ได้อาย พระเมโรดัคก็ครั่นคร้าม รูปเคารพทั้งหลายของเมืองนั้นถูกกระทำให้ได้อาย และรูปปั้นทั้งหลายก็ครั่นคร้าม
3 "เพราะว่ามีประชาชาติหนึ่งออกจากทิศเหนือได้มาต่อสู้เมืองนั้น ซึ่งกระทำให้แผ่นดินของเธอเป็นที่ร้างเปล่า และไม่มีสักคนหนึ่งอาศัยในนั้น ทั้งมนุษย์และสัตว์จะหนีไปหมด
4 "พระเจ้าตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น ประชาชนอิสราเอลและประชาชนยูดาห์จะมารวมกัน มาพลางร้องไห้พลางและเขาทั้งหลายจะแสวงหาพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา
5 เขาทั้งหลายจะถามหาทางไปศิโยนโดยหันหน้าตรงไปเมืองนั้น กล่าวว่า มาเถิด ให้พวกเรามาติดสนิทกับพระเจ้าโดยทำพันธสัญญาเนืองนิตย์ซึ่งจะไม่ลืมเลย
6 "ประชากรของเราเป็นแกะที่หลง บรรดาผู้เลี้ยงของเขาทั้งหลายได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาทั้งหลายได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว
7 บรรดาผู้ที่พบเข้าก็กินเขา และศัตรูของเขาได้กล่าวว่า เราไม่มีความผิด เพราะเขาทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระเจ้าผู้เป็นที่อยู่อันแท้จริงของเขาทั้งหลาย คือพระเจ้าอันเป็นความหวังของบรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย
8 "จงหนีจากท่ามกลางบาบิโลน จงออกไปเสียจากแผ่นดินของชาวเคลเดีย และเป็นเหมือนแพะตัวผู้นำหน้าฝูง
9 เพราะ ดูเถิด เราจะเร้าและนำบรรดาประชาชาติใหญ่หมู่หนึ่งจากประเทศเหนือ มาต่อสู้บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะเรียงรายพวกเขามาต่อสู้กับเธอ ตรงนั้นแหละเธอจะถูกยึดลูกธนูของเขาทั้งหลายก็เหมือนนักรบที่มีฝีมือผู้ไม่เคยกลับมือเปล่า
10 พระเจ้าตรัสว่า ประเทศเคลเดียจะถูกปล้นบรรดาผู้ที่ปล้นเขาจะอิ่มหนำ
11 "บรรดาผู้ปล้นมรดกของเราเอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะเปรมปรีดิ์ แม้ว่าเจ้าจะลิงโลด แม้เจ้าจะระเริงอย่างโคสาวอยู่ที่หญ้า และร้องอย่างม้าพันธุ์ผู้
12 มารดาของเจ้าจะละอายอย่างอดสูและนางที่คลอดเจ้าจะถูกหลู่เกียรติ นี่แน่ะ นางจะเป็นบรรดาประชาชาติที่รั้งท้ายเป็นถิ่นทุรกันดาร ที่แห้งแล้งและทะเลทราย
13 เมืองนั้นจะไม่มีคนเข้าอาศัย เพราะพระพิโรธของพระเจ้า แต่จะเป็นที่ร้างเปล่าอย่างที่สุด ซึ่งคนที่ผ่านเมืองบาบิโลนไปจะตกตะลึง และเยาะเย้ยเพราะรอยตีทั้งสิ้นของเมืองนั้น
14 จงเรียงรายตัวของเจ้าทั้งหลายเข้ามาสู้บาบิโลนให้รอบข้าง บรรดาเจ้าที่โก่งคันธนู จงยิงเธอ อย่าเสียดายลูกธนู เพราะเธอได้กระทำบาปต่อพระเจ้า
15 เปล่งเสียงโห่ร้องสู้เธอให้รอบข้างเธอยอมแพ้แล้ว เครื่องป้องกันของเธอล้มลงแล้ว กำแพงของเธอถูกพังลงมาแล้ว เพราะนี่เป็นการแก้แค้นของพระเจ้า จงทำการแก้แค้นเธอ ทำกับเธออย่างที่เธอได้กระทำมาแล้ว
16 จงตัดผู้หว่านเสียจากบาบิโลน และตัดผู้ที่ถือเคียวในฤดูเกี่ยว เหตุเพราะดาบของผู้บีบบังคับ ทุกคนจึงหันเข้าหาชนชาติของตน และทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน
17 "อิสราเอลเป็นเหมือนแกะที่ถูกสิงห์ขับล่าไป ทีแรกกษัตริย์อัสซีเรียกินเขา ในที่สุดนี้เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แทะกระดูกของเขา
18 เพราะฉะนั้นพระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะนำการลงโทษมาเหนือกษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของท่าน ดังที่เราได้ลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย
19 เราจะให้อิสราเอลกลับสู่ลานหญ้าของเขา และเขาจะกินอยู่บนคารเมลและในบาชาน และเขาจะอิ่มใจบนเนินเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด
20 พระเจ้าตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น จะหาบาปผิดในอิสราเอลและจะหาไม่ได้เลย จะหาบาปในยูดาห์ก็จะหาไม่ได้เลย เพราะเราจะให้อภัยแก่ชนที่เหลืออยู่เหล่านั้นผู้ที่เราเหลือไว้ให้
21 พระเจ้าตรัสว่า "จงขึ้นไปสู้แผ่นดินเมราธาอิม (คือ การกบฏซ้อน) และต่อสู้ชาวเมืองเปโขด (คือ การลงโทษ) จงฆ่าเขาและตามทำลายเสียให้สิ้นเชิง และจงกระทำทุกอย่างตามที่เราได้บัญชาเจ้าไว้
22 เสียงสงครามอยู่ในแผ่นดิน และการทำลายอย่างใหญ่หลวงก็อยู่ในนั้น
23 ค้อนทุบของแผ่นดินโลกทั้งหมด ได้ถูกตัดลงและถูกหักเสียแล้วหนอ บาบิโลนได้กลายเป็น ความหวาดเสียวท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
24 บาบิโลนเอ๋ย เราวางบ่วงดักเจ้า และเจ้าก็ติดบ่วงนั้น และเจ้าไม่รู้เรื่อง เขามาพบเจ้าและจับเจ้า เพราะเจ้าได้ขันสู้กับพระเจ้า
25 พระเจ้าได้ทรงเปิดคลังอาวุธของพระองค์ และทรงให้อาวุธแห่งพระพิโรธของพระองค์ออกมา เพราะพระเจ้าจอมโยธา ทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำ ในแผ่นดินแห่งชาวเคลเดีย
26 จงมาต่อสู้กับเธอจากทุกเสี้ยวโลก จงเปิดบรรดาฉางของเธอ จงกองเธอไว้เหมือนอย่างกองข้าว และทำลายเสียจนสิ้นเชิง อย่าให้เธอเหลืออยู่เลย
27 จงฆ่าวัวผู้ของเธอให้หมด ให้มันทั้งหลายลงไปยังการฆ่า วิบัติแก่มันทั้งหลายเพราะวันเวลาของมันมาถึงแล้วคือเวลาแห่งการลงโทษมัน
28 "ฟังซิ เขาทั้งหลายได้หนีและรอดพ้นจากแผ่นดินบาบิโลน ไปประกาศการแก้แค้นของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราในศิโยน คือการแก้แค้นแทนพระวิหารของพระองค์
29 "จงเรียกนักธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน คือบรรดาคนที่โก่งธนู จงตั้งค่ายไว้รอบมัน อย่าให้ผู้ใดหนีรอดพ้นไปได้จงกระทำกับมันตามการกระทำของมัน จงกระทำแก่มันอย่างที่มันได้กระทำแล้ว เพราะมันจองหองลองดีกับพระเจ้า พระองค์ผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
30 เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆของมันจะล้มลงที่ลานของมัน และทหารของมันทั้งสิ้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้
31 "พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ผู้จองหองเอ๋ย ดูเถิด เราต่อสู้กับเจ้า เพราะว่าวันเวลาของเจ้ามาถึงแล้ว คือเวลาที่เราจะลงโทษเจ้า
32 ผู้จองหองจะสะดุดและล้มลง จะไม่มีผู้ใดพยุงเขาขึ้นได้ และเราจะก่อไฟในบรรดาหัวเมืองของมัน และไฟจะกินบรรดาที่อยู่รอบมันเสียสิ้น
33 "พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ประชาชนอิสราเอลถูกบีบบังคับ และประชาชนยูดาห์ก็พลอยไปด้วย ผู้ที่จับเขาทั้งหลายไปเป็นเชลยได้ยึดเขาไว้มั่น เขาทั้งหลายปฏิเสธไม่ยอมให้เขาไป
34 พระผู้ไถ่ของเขาทั้งหลายนั้นเข้มแข็ง พระนามของพระองค์คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาเป็นแน่ เพื่อพระองค์จะประทานความสงบแก่แผ่นดินโลก แต่ประทานความไม่สงบแก่ชาวเมืองบาบิโลน
35 "พระเจ้าตรัสว่า ให้ดาบอยู่เหนือชาวเคลเดียและเหนือชาวเมืองบาบิโลน และเหนือเจ้านายและนักปราชญ์ของเขา
36 ให้ดาบอยู่เหนือผู้ทำนาย เพื่อเขาจะกลายเป็นคนโง่ไป ให้ดาบอยู่เหนือบรรดานักรบของเขา เพื่อเขาทั้งหลายจะครั่นคร้าม
37 ให้ดาบอยู่เหนือม้าทั้งหลายของเขา และรถรบของเขา และอยู่เหนือกองทหารชนต่างด้าวท่ามกลางเขา เพื่อเขาทั้งหลายจะกลายเป็นผู้หญิงไป ให้ดาบอยู่เหนือทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของเขา เพื่อว่าทรัพย์สมบัตินั้นจะถูกปล้นเสีย
38 ให้ความแห้งแล้งอยู่เหนือน้ำทั้งหลายของมันเพื่อน้ำทั้งหลายนั้นจะได้แห้งไป เพราะเป็นแผ่นดินแห่งรูปเคารพ และเขาทั้งหลายก็บ้ารูปนั้น
39 "เพราะฉะนั้น สัตว์ป่าทั้งหลายและบรรดาหมาจิ้งจอกจะอาศัยในบาบิโลน และนกกระจอกเทศจะอาศัยอยู่ในนั้น เมืองนั้นจะไม่มีประชาชนอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์ คือไม่มีชาวเมืองอาศัยอยู่ตลอดชั่วชาตพันธุ์
40 พระเจ้าตรัสว่า เมื่อพระเจ้าได้ทรงคว่ำเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์และหัวเมืองใกล้เคียง ดังนั้น จะไม่มีคนพำนักอยู่ที่นั่น และไม่มีมนุษย์คนใดอาศัยอยู่ในเมืองนั้น
41 "ดูเถิด ชนชาติหนึ่งมาจากทิศเหนือ ประชาชาติอันเข้มแข็งชาติหนึ่งและกษัตริย์หลายองค์จะถูกเร้าให้มาจากที่ไกลที่สุดของแผ่นดินโลก
42 เขาทั้งหลายจับคันธนูและหอก เขาทั้งหลายดุร้าย และไม่มีความกรุณา เสียงของเขาทั้งหลายก็เหมือนเสียงทะเลคะนอง เขาทั้งหลายขี่ม้า เรียงรายกันเป็นคนเข้าสู้สงครามกับเจ้านะ บุตรีแห่งบาบิโลนเอ๋ย
43 "กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ยินข่าวเรื่องนั้น และพระหัตถ์ของพระองค์ก็อ่อนลง ความแสนระทมจับหัวใจเขา เจ็บปวดอย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
44 "ดูเถิด เราจะกระทำให้เขาทั้งหลายหนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนโจนเข้าใส่คอกแกะที่แข็งแรง และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า ใครจะนัดเราเล่า ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
45 เพราะฉะนั้นจงฟังแผนงานซึ่งพระเจ้าทรงกระทำไว้ต่อสู้บาบิโลน และบรรดาพระประสงค์ซึ่งพระองค์ได้ดำริขึ้นต่อสู้กับแผ่นดินของชาวเคลเดีย แน่ละตัวเล็กๆที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป แน่ละคอกของเขานั้นจะครั่นคร้าม เพราะเคราะห์กรรมของตน
46 แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงของการที่บาบิโลนถูกจับเป็นเชลย และเสียงคร่ำครวญของมันดังไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ"
|
อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |