อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
เปรียบเทียบคนเที่ยงธรรมกับคนชั่วร้าย 1 สุภาษิตของซาโลมอน บุตรชายที่ฉลาดกระทำให้บิดายินดี แต่บุตรชายที่โง่เป็นความโศกของมารดาเขา
2 คลังทรัพย์อธรรมไม่เป็นกำไร แต่ความชอบธรรมช่วยกู้จากความตาย
3 พระเจ้ามิได้ทรงปล่อยให้คนชอบธรรมหิว แต่พระองค์ทรงขัดขวางความอยากของคนชั่วร้าย
4 มือที่หย่อนเป็นเหตุให้เกิดความยากจน แต่มือที่ขยันขันแข็งกระทำให้มั่งคั่ง
5 บุตรชายที่ส่ำสมไว้ในฤดูแล้งก็เป็นคนหยั่งรู้แต่บุตรชายผู้หลับในฤดูเกี่ยวก็นำความอับอายมา
6 พระพรอยู่บนศีรษะของผู้ชอบธรรม แต่ความทารุณท่วมปากคนชั่วร้าย
7 การระลึกถึงของคนชอบธรรมเป็นพระพร แต่ชื่อเสียงของคนชั่วร้ายจะเน่าเสีย
8 ใจที่ประกอบด้วยปัญญาจะสนใจในบัญญัติ แต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ
9 ผู้ใดที่ดำเนินในความสัตย์ซื่อก็ดำเนินอย่างมั่นคงดี แต่ผู้ที่ทำทางของตนให้ชั่วก็จะปรากฏแจ้งแก่คนอื่น
10 ผู้ที่ขยิบตาก็ก่อความยุ่งยาก แต่ผู้ที่ตักเตือนอย่างกล้าหาญจะสร้างสันติภาพ
11 ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำชีวิต แต่ปากของคนชั่วร้ายปิดบังความทารุณ
12 ความเกลียดชังเร้าให้เกิดความวิวาท แต่ความรักครอบงำบรรดาการทรยศเสีย
13 ที่ริมฝีปากของผู้ที่มีความเข้าใจจะพบปัญญาแต่ไม้เรียวก็เหมาะสำหรับหลังของผู้ที่ขาดสามัญสำนึก
14 ปราชญ์ก็ส่ำสมความรู้ไว้ แต่ปากของคนโง่นำความย่อยยับมาใกล้
15 ทรัพย์ศฤงคารของคนมั่งคั่งคือเมืองเข้มแข็งของเขา แต่ความยากจนของคนจน คือความพินาศของเขา
16 ผลงานของคนชอบธรรมนำไปถึงชีวิต แต่ของคนชั่วร้ายนำไปถึงบาป
17 เขาผู้สนใจในคำสั่งสอนก็อยู่ในวิถีแห่งชีวิตแต่เขาผู้ปฏิเสธคำเตือนสติก็หลงเจิ่นไป
18 เขาผู้ปิดบังความเกลียดชังมีริมฝีปากมุสา และเขาผู้ออกปากใส่ร้ายเป็นคนโง่
19 การพูดมากก็จะสะสมการทรยศ แต่เขาผู้ยับยั้งริมฝีปากของตนเป็นผู้หยั่งรู้
20 ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อบริสุทธิ์ ความคิดของคนชั่วร้ายมีค่าแต่น้อย
21 ริมฝีปากของคนชอบธรรมเลี้ยงคนเป็นอันมาก แต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22 พระพรของพระเจ้ากระทำให้มั่งคั่ง และพระองค์มิได้แถมความโศกเศร้าไว้ด้วย (หรือ การงานมิได้เพิ่มอะไรให้เลย)
23 คนโง่กระทำความผิดเหมือนการเล่นสนุก แต่ความประพฤติอันกอปรด้วยปัญญา เป็นความเพลิดเพลินแก่คนที่มีความเข้าใจ
24 สิ่งใดที่คนชั่วร้ายคิดกลัว มันจะมาถึงเขาแต่สิ่งใดที่คนชอบธรรมปรารถนา พระองค์ทรงประสาทให้
25 เมื่อพายุร้ายผ่านไปแล้ว คนชั่วก็ไม่มีอีกแต่คนชอบธรรมจะได้รับการสถาปนาไว้เป็นนิตย์
26 อย่างน้ำส้มกับฟัน และควันกับตาเป็นฉันใดคนเกียจคร้านกับผู้ที่ใช้เขาก็เป็นฉันนั้น
27 ความยำเกรงพระเจ้านั้นยืดชีวิตให้ยาวไป แต่ปีเดือนของคนชั่วร้ายนั้นจะสั้นเข้า
28 ความหวังของความชอบธรรมจบลงในความยินดี แต่ความมุ่งหวังของความชั่วร้ายก็สูญเปล่า
29 พระเจ้าทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งแก่ผู้ที่ประพฤติอย่างเที่ยงธรรม แต่ผู้กระทำชั่วพระองค์ทรงทำลาย
30 ผู้ชอบธรรมจะไม่ถูกกำจัดเลย แต่คนชั่วร้ายจะไม่ได้อยู่ในแผ่นดิน
31 ปากของคนชอบธรรมนำปัญญาออกมา แต่ลิ้นของคนตลบตะแลงจะถูกตัดออก
32 ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้ว่าอะไรพอหูคน แต่ปากของคนชั่วร้ายรู้ว่าสิ่งใดตลบตะแลง
|
อ่านบทต่อไป อ่านบทก่อนหน้า |
สงวนลิขสิทธิ ℗ 2011 iChurch.in.th | ติดต่อเรา หรือ แนะนำติชม |